martes, 19 de marzo de 2019

Guía Trastorno da Aprendizaxe non Verbal

A asociación Nacional de afectados polo Trastorno da Aprendizaxe non Verbal ha elabora a guía de atención ao alumnado con TANV co obxectivo de ampliar o coñecemento sobre o trastorno dar unha resposta educativa axeitada as súas necesidades e posibilidades. 



Índice
Que é o TANV
Síntomatoloxía e Manifestacións
Repercusións escolares
Resposta educativa
Avaliación Psicopedagóxica
A familia dun neno, nena con TANV
Para saber máis

Autor David González Muñoz Psicólogo e Neuropsicólogo experto en  trastorno da Aprendizaxe non Verbal. TANV
TANV_GUIA_EDUCATIVA.pdf

Guía Trastorno do Apego

O autor desta guía, José Luis Gonzalo  Marrodán, é un psicólogo e  psicoterapeuta infantil. Esta guía é unha interesante e importante contribución a todos os profesores e as profesoras comprometidos na tarefa de axudar aos nenos e as nenas para ser mellores persoas. 
Para iso, na primeira parte da guía, ofrece un marco comprensivo das orixes da incompetencia social e cognitiva que presentan algúns nenos na vida escolar, e en segundo lugar, a partir do anterior, proporciona ferramentas, técnicas e intervencións educativas e terapéuticas concretas e prácticas, considerando os recursos persoais e profesionais que ofrece o contexto escolar.  


imaxe de Pixabay




Enlace para a súa descarga en pdf.


Recollido de Educarex

Mitos e Alta Capacidade

Javier tourón desde o seu blog Javier Tourón e  Paulina M. Bánfalvi desde o blog AACC La Rebelión del Talento expoñen os mitos que existen sobre as altas capacidades, estes son unha das consecuencias do número de alumnos, alumnas tan baixo que temos identificados no noso país.
Esta é unha selección dos mitos que eles contemplan nas súas publicacións:

1. “A Alta Capacidade é  innata ou, o caso contrario, é tan só froito do traballo duro” pois nin unha cousa nun a outra.
Non  hai  dúbida de que a  bioloxía  xoga un papel importante non  desenvolvemento dous talentos, pero  isto  non  xustifica a  necesidade  dun  traballo disciplinado.
Máis  ben  é a alta  habilidade  coa que  eses  nenos nacen a que  lles  fai  traballar duro. A súa motivación e mesmo a súa práctica extensiva son o resultado do seu talento, e non a causa.
2. “Os nenos con alta capacidade posuen unha forza intelectual xeneral que lles fai ser superdotados en todas as áreas” 
Raramente os nenos  superdotados destacan en todo o conxunto de dominios académicos. Máis ben tenden a estar definidos máis claramente, e a medida que avanzan en idade nun dominio específico. Poden, mesmo, ser  superdotados nunha área académica e ter problemas ou dificultades de aprendizaxe noutra
a labor da escola é coñecer a cada un dos seus alumnos para ver en qué áreas son fortes e en que grao e cales son os seus puntos menos fortes para personalizar un proxecto educativo que desenvovla as súas fortalezas.


3. Os nenos e mozos con alta capacidade poden alcanzar o seu pleno    desenvolvemento sós.
Se non  atendermos as súas  necesidades  educativas específicas non poderán  desenvolver todo o seu potencial.

4. Os nenos con Alta Capacidade mostran un bo axuste social e emocional.
"A realidade mostra que eles saben que son diferentes. Aínda que poden atopar a outros que mostren a súa paixón pola aprendizaxe ( necesitan de feito compañeiros intelectuais) poden chegar a estar illados e desanimados e  corren o risco de ser arrogantes e despectivos cos  outros por unha banda ou faltos de autoestima por outro lado." Javier Tourón.

5. Os nenos con Alta Capacidade son produto da Sobre-estimulación dos pais.
Os pais, nais aínda que teñen que estar xunto aos fillos estimulándoos, animándoos e empuxándoos, non crean a  superdotación.
Os nenos  superdotados están a enviar sinais claros aos seus pais acerca da súa necesidade dunha contorna estimulante. 


6. Os nenos con Alta Capacidade son os futuros homes e mulleres eminentes do futuro, e o resto non
"A educación dous alumnos de alta  capacidade, de todas  as  persoas  independentemente dá  súa  capacidade, #deber orientar  ao pleno  desenvolvemento  persoal,  á completa actualización dás propias potencialidades."  javier  tourón 


Mito 7 Os nenos de Alta Capacidade soen pertencer a clases sociales altas
Posto que o desenvolvemento das nosas capacidades vén en boa medida determinado polas oportunidades de desenvolvemento e experiencias, resulta lóxico entender que aqueles de clases sociais máis favorecidas reciben máis oportunidades. Pero recoñecer isto dá aínda maior relevancia á escola como catalizador do potencial. A alta capacidade intelectual esta presente en todos os xéneros e contornas sociais.

Mito 9 : Os programas para nenos de alta capacidade ou as experiencias de maior reto son unha esixencia adicional que lles impide “ser nenos”.
A ausencia de reto   non beneficia  ou   desenvolvemento infantil, privar   aos  nenos  dá satisfacción de esforzar para conseguir logros e   recoñecer así   as  súas fortalezas,   ou de  inter-relacionar    con  nenos  similares   é, precisamente,  ou que   lles negará   unha infancia plena e satisfactoria.
Mito 10: As medidas orientadas a dar resposta ao alumnado con Altas Capacidades son unha forma de elitismo que aumenta as diferenzas entre os alumnos.

Mito 11. A atención ao alumnado con Alta Capacidade é desexable, pero non urxente, e débese pospoñer para atender antes outras prioridades.





Javier Touron

Protocolo para a atención educativa ao alumnado con Discapacidade Auditiva


O protocolo pretende afondar “na convicción de que todo o alumnado pode aprender cando se lle outorgan as oportunidades de educación axeitadas, se estimulan as súas capacidades e responsabilidades sociais e se traballa en colaboración coas familias e con outros membros da comunidade educativa”.
O documento articúlase en nove epígrafes:
 1. Introdución
 2. Descrición dos principios reitores sobre os que se asenta o protocolo, en concreto a inclusión educativa, o deseño universal, a accesibilidade e a eliminación de barreiras de comunicación.
 3. Conceptos clave para comprender a perda auditiva, para axudar a detectala e para poder  planificar a intervención educativa.
 4. Diagnóstico e o proceso de detección da perda auditiva.
 5. Descrición das necesidades educativas do alumnado con discapacidade auditiva, tales como a necesidade de adquirir un sistema de comunicación, de promover a súa participación activa na comunicación e nas relacións da aula ou de fomentar a súa autoestima e a plena inclusión. 
6. As medidas educativas para atender este alumnado. 
7. Planificación da intervención educativa. Na oitava epígrafe, 
8. Avaliación e o seguimento do alumnado con discapacidade auditiva.
9. Bibliografía.


             
                                    imaxe recollida de Pixabay


enlace para a a súa Descarga