A asociación Nacional de afectados polo Trastorno da Aprendizaxe non Verbal ha elabora a guía de atención ao alumnado con TANV co obxectivo de ampliar o coñecemento sobre o trastorno dar unha resposta educativa axeitada as súas necesidades e posibilidades.
Índice
Que é o TANV
Síntomatoloxía e Manifestacións
Repercusións escolares
Resposta educativa
Avaliación Psicopedagóxica
A familia dun neno, nena con TANV
Para saber máis
Autor David González Muñoz Psicólogo e Neuropsicólogo experto en trastorno da Aprendizaxe non Verbal. TANV
TANV_GUIA_EDUCATIVA.pdf
Artigos, Publicacións, Materiais, Enlaces, Webs relacionados co Profesorado, Titoría e a Orientación a maioría para Educación Infantil e Primaria. Entradas e Recursos para as Familias desde a Etapa Infantil ata a Adolescencia
martes, 19 de marzo de 2019
Guía Trastorno do Apego
O autor desta guía, José Luis Gonzalo Marrodán, é un psicólogo e psicoterapeuta infantil. Esta guía é unha interesante e importante contribución a todos os profesores e as profesoras comprometidos na tarefa de axudar aos nenos e as nenas para ser mellores persoas.
Para iso, na primeira parte da guía, ofrece un marco comprensivo das orixes da incompetencia social e cognitiva que presentan algúns nenos na vida escolar, e en segundo lugar, a partir do anterior, proporciona ferramentas, técnicas e intervencións educativas e terapéuticas concretas e prácticas, considerando os recursos persoais e profesionais que ofrece o contexto escolar.
Enlace para a súa descarga en pdf.
Recollido de Educarex
Para iso, na primeira parte da guía, ofrece un marco comprensivo das orixes da incompetencia social e cognitiva que presentan algúns nenos na vida escolar, e en segundo lugar, a partir do anterior, proporciona ferramentas, técnicas e intervencións educativas e terapéuticas concretas e prácticas, considerando os recursos persoais e profesionais que ofrece o contexto escolar.
imaxe de Pixabay
Enlace para a súa descarga en pdf.
Recollido de Educarex
Mitos e Alta Capacidade
Javier tourón desde o seu blog Javier Tourón e Paulina M. Bánfalvi desde o blog AACC La Rebelión del Talento expoñen os mitos que existen sobre as altas capacidades, estes son unha das consecuencias do número de alumnos, alumnas tan baixo que temos identificados no noso país.
Esta é unha selección dos mitos que eles contemplan nas súas publicacións:
Mito 7 Os nenos de Alta Capacidade soen pertencer a clases sociales altas
Posto que o desenvolvemento das nosas capacidades vén en boa medida determinado polas oportunidades de desenvolvemento e experiencias, resulta lóxico entender que aqueles de clases sociais máis favorecidas reciben máis oportunidades. Pero recoñecer isto dá aínda maior relevancia á escola como catalizador do potencial. A alta capacidade intelectual esta presente en todos os xéneros e contornas sociais.
Mito 9 : Os programas para nenos de alta capacidade ou as experiencias de maior reto son unha esixencia adicional que lles impide “ser nenos”.
Javier Touron
Esta é unha selección dos mitos que eles contemplan nas súas publicacións:
1. “A Alta Capacidade é innata ou, o caso contrario, é tan só froito do traballo duro” pois nin unha cousa nun a outra.
Non hai dúbida de que a bioloxía xoga un papel importante non desenvolvemento dous talentos, pero isto non xustifica a necesidade dun traballo disciplinado.
Máis ben é a alta habilidade coa que eses nenos nacen a que lles fai traballar duro. A súa motivación e mesmo a súa práctica extensiva son o resultado do seu talento, e non a causa.
Non hai dúbida de que a bioloxía xoga un papel importante non desenvolvemento dous talentos, pero isto non xustifica a necesidade dun traballo disciplinado.
Máis ben é a alta habilidade coa que eses nenos nacen a que lles fai traballar duro. A súa motivación e mesmo a súa práctica extensiva son o resultado do seu talento, e non a causa.
2. “Os nenos con alta capacidade posuen unha forza intelectual xeneral que lles fai ser superdotados en todas as áreas”
Raramente os nenos superdotados destacan en todo o conxunto de dominios académicos. Máis ben tenden a estar definidos máis claramente, e a medida que avanzan en idade nun dominio específico. Poden, mesmo, ser superdotados nunha área académica e ter problemas ou dificultades de aprendizaxe noutra
Raramente os nenos superdotados destacan en todo o conxunto de dominios académicos. Máis ben tenden a estar definidos máis claramente, e a medida que avanzan en idade nun dominio específico. Poden, mesmo, ser superdotados nunha área académica e ter problemas ou dificultades de aprendizaxe noutra
a labor da escola é coñecer a cada un dos seus alumnos para ver en qué áreas son fortes e en que grao e cales son os seus puntos menos fortes para personalizar un proxecto educativo que desenvovla as súas fortalezas.
3. Os nenos e mozos con alta capacidade poden alcanzar o seu pleno desenvolvemento sós.
Se non atendermos as súas necesidades educativas específicas non poderán desenvolver todo o seu potencial.
4. Os nenos con Alta Capacidade mostran un bo axuste social e emocional.
"A realidade mostra que eles saben que son diferentes. Aínda que poden atopar a outros que mostren a súa paixón pola aprendizaxe ( necesitan de feito compañeiros intelectuais) poden chegar a estar illados e desanimados e corren o risco de ser arrogantes e despectivos cos outros por unha banda ou faltos de autoestima por outro lado." Javier Tourón.
5. Os nenos con Alta Capacidade son produto da Sobre-estimulación dos pais.
Os pais, nais aínda que teñen que estar xunto aos fillos estimulándoos, animándoos e empuxándoos, non crean a superdotación.
Os pais, nais aínda que teñen que estar xunto aos fillos estimulándoos, animándoos e empuxándoos, non crean a superdotación.
Os nenos superdotados están a enviar sinais claros aos seus pais acerca da súa necesidade dunha contorna estimulante.
6. Os nenos con Alta Capacidade son os futuros homes e mulleres eminentes do futuro, e o resto non
"A educación dous alumnos de alta capacidade, de todas as persoas independentemente dá súa capacidade, #deber orientar ao pleno desenvolvemento persoal, á completa actualización dás propias potencialidades." javier tourón
"A educación dous alumnos de alta capacidade, de todas as persoas independentemente dá súa capacidade, #deber orientar ao pleno desenvolvemento persoal, á completa actualización dás propias potencialidades." javier tourón
Mito 7 Os nenos de Alta Capacidade soen pertencer a clases sociales altas
Posto que o desenvolvemento das nosas capacidades vén en boa medida determinado polas oportunidades de desenvolvemento e experiencias, resulta lóxico entender que aqueles de clases sociais máis favorecidas reciben máis oportunidades. Pero recoñecer isto dá aínda maior relevancia á escola como catalizador do potencial. A alta capacidade intelectual esta presente en todos os xéneros e contornas sociais.
Mito 9 : Os programas para nenos de alta capacidade ou as experiencias de maior reto son unha esixencia adicional que lles impide “ser nenos”.
A ausencia de reto non beneficia ou desenvolvemento infantil, privar aos nenos dá satisfacción de esforzar para conseguir logros e recoñecer así as súas fortalezas, ou de inter-relacionar con nenos similares é, precisamente, ou que lles negará unha infancia plena e satisfactoria.
Mito 10: As medidas orientadas a dar resposta ao alumnado con Altas Capacidades son unha forma de elitismo que aumenta as diferenzas entre os alumnos.
Mito 11. A atención ao alumnado con Alta Capacidade é desexable, pero non urxente, e débese pospoñer para atender antes outras prioridades.
Mito 10: As medidas orientadas a dar resposta ao alumnado con Altas Capacidades son unha forma de elitismo que aumenta as diferenzas entre os alumnos.
Mito 11. A atención ao alumnado con Alta Capacidade é desexable, pero non urxente, e débese pospoñer para atender antes outras prioridades.
Protocolo para a atención educativa ao alumnado con Discapacidade Auditiva
O protocolo pretende afondar “na convicción de que todo o alumnado pode aprender cando se lle outorgan as oportunidades de educación axeitadas, se estimulan as súas capacidades e responsabilidades sociais e se traballa en colaboración coas familias e con outros membros da comunidade educativa”.
O documento articúlase en nove epígrafes:
1. Introdución
2. Descrición dos principios reitores sobre os que se asenta o protocolo, en concreto a inclusión educativa, o deseño universal, a accesibilidade e a eliminación de barreiras de comunicación.
3. Conceptos clave para comprender a perda auditiva, para axudar a detectala e para poder planificar a intervención educativa.
4. Diagnóstico e o proceso de detección da perda auditiva.
5. Descrición das necesidades educativas do alumnado con discapacidade auditiva, tales como a necesidade de adquirir un sistema de comunicación, de promover a súa participación activa na comunicación e nas relacións da aula ou de fomentar a súa autoestima e a plena inclusión.
6. As medidas educativas para atender este alumnado.
7. Planificación da intervención educativa. Na oitava epígrafe,
8. Avaliación e o seguimento do alumnado con discapacidade auditiva.
9. Bibliografía.
imaxe recollida de Pixabay
Suscribirse a:
Entradas (Atom)