Ted Wachtel, presidente e fundador do Instituto
Internacional de Prácticas Restaurativas, parte dunha
hipótese fundamental : Os seres humanos son máis felices,
máis cooperativos e produtivos, e teñen máis
probabilidade de facer cambios positivos no
seu comportamento cando os que están
en posicións de autoridade fan cousas con eles, en lugar
da eles ou para eles”.
As practicas restaurativas evitan recrearse nos feitos, xa que eran coñecidos por todas as persoas presentes, e céntrase en como afectaron a outras persoas e nos sentimentos que desencadearon. Isto provoca un impacto emocional que permite a reparación e a recuperación da tranquilidade e dun benestar que se rachou. Motivación para a mellora da conduta.
O artigo fai diferenza entre xustiza retributiva que baséase na identificación do culpable, a explicación precisa dos feitos, a concreción da norma infrinxida e, ca determinación da consecuencia Mentres que a xustiza restaurativa céntrase na identificación e o rexeitamento da conduta desafiante e na reparación do mal provocado na persoa ou persoas afectadas. A partir do sucedido, promóvese escóitaa e a expresión de sentimentos e necesidades, inclúese a empatía e se determinan os recursos, os espazos e os prazos para cumprir os acordos, despois de visualizar un escenario de cambio.
Se sinala a importancia da escoita activa, a expresión das emocións e sentimentos xurdidos durante o conflito coa inclusión de todos nesta xuntanza, isto implica o rexeitamento do acto en si pero non da persoa.
Desde
a perspectiva restaurativa valoran a participación, escoita, a responsabilidade, a expresión de sentimentos
e necesidades, a inclusión de todos os membros da comunidade, o rexeitamento do acto pero
non da persoa...; son principios que favorecen sentimentos de benestar e de reparación, e percepción
de xustiza real.
Cando é necesario un cambio de conduta coñecemos que o medo que provocan as consecuencias de facelo moitas veces fai que está non se produza.
Pero hai unha maneira de traballo de modificación de condutas que vai máis aló da consecuencia e que ten que ver coa motivación interna de cada un.
Se ben nun principio está ten que ser desenvolvida a través dos valores e actitudes como a empatía, respecto ao outro, habilidades sociais, resolución de conflitos, que se traballen na escola e tamén na familia de aí a importancia da relación e fluidez de comunicación entre ambos.
Como di a autora deste artigo o adestramento na mirada cara ao outro e o autocontrol aplicado en base a esa mirada fará que a conduta desenvlvida sexa por decisión propia e non por mor as consecuencias ou criterios doutra persoa.
autora do artigo Ángels garcía Cunyat
Membro do Servizo de Mediación Escolar do
centro e da Associació de Justícia i Pràctica
Restaurativa de lles Illes Balears. Profesora de Lingua Catalá e titora nun instituto público.
Restaurativa de lles Illes Balears. Profesora de Lingua Catalá e titora nun instituto público.
Enlace á revista que é un monográfico sobre prácticas restaurativas e convivencia
Convives revista
No hay comentarios:
Publicar un comentario